زونا ممکن است براساس ظاهر و انتشار مشخص بثورات زونا، قابل تشخیص توسط پزشک باشد. یک جوش دردناک و تاول زده شده که در درماتوم تعریف شده است، علامتی است که نشان دهنده زونا است. آزمایش خون یا آزمایش‌های دیگری معمولاً لازم نیست. تشخیص زونا قبل از ظهور بثورات یا در موارد تبخال سینوس زوستر (زوستر بدون بثورات) می‌تواند چالش برانگیز باشد.
اگر فردی دچار تاول نشود، ویروس نمی‌تواند گسترش یابد. اقدامات احتیاطی زیر می‌تواند به جلوگیری از انتقال ویروس کمک کند:
تمام ویروس‌های هرپس می‌توانند در سیستم عصبی پنهان شده و به طور نامحدود در حالت پنهان باقی بمانند. تحت شرایط مناسب، ویروس هرپس زوستر می‌تواند همانند بیدار شدن از خواب زمستانی،دوباره فعال شود و به سمت فیبرهای عصبی حرکت کند تا عفونتی جدید را ایجاد کند.
بثورات مشخصه زونا به طور معمول پس از یک دوره اولیه سوزش، سوزن سوزن شدن، خارش یا ایجاد لکه در ناحیه آسیب دیده ظاهر می‌شوند. بعد از گذشت چند روز، بثورات به صورت نوار مانند در امتداد مسیر عصبی (به نام درماتوم) ظاهر می‌شوند و تنها بر یک طرف بدن تأثیر می‌گذارند.
از زمان آغاز واکسیناسیون در کودکان، تعداد موارد مبتلا به زونا کاهش‌یافته است.
شخص تصور می‌کند که شخصی قصد آزار و صدمه رساندن به او را دارد.
داروهای ضد ویروسی (داروهایی که برای مبارزه با عفونت‌های ویروسی استفاده می‌شوند) در برابر ویروس واریسلا زوستر استفاده می‌گردند. این داروها به کوتاه شدن دوره بیماری، کاهش شدت بیماری و تسریع در بهبود ضایعات پوستی کمک می‌کنند.
فکر می کنند دیگران دارند به شخصیت آنها توهین و حمله می کنند، در حالی که از نظر دیگر افراد اینگونه نیست.
این شخص تصور می‌کند که صدمه یا حادثه آزار دهنده در حال رخ دادن است یا قرار است رخ دهد.
ویکی‌پدیا® علامتی تجاری متعلق به سازمان غیرانتفاعی بنیاد ویکی‌مدیا است.
گاهی اوقات روان درمانی می تواند پارانویا را کاهش دهد و تأثیر آن را بر عملکرد روزانه فرد محدود کند.
داروهایی را برای سرکوب سیستم ایمنی، از جمله داروهای شیمی‌درمانی مصرف می‌کنند.
ممکن بیماری پوستی زونا درمان است پزشک معالج، داروهای ضد ویروسی را برای بیمار تجویز کند تا از تکثیر ویروس جلوگیری نماید. به کارگیری درمان ضد ویروس می‌تواند به موارد زیر کمک کند:
بسیاری از حکام مستبد، به پارانویا مبتلا بوده‌اند. برای مثال استالین نمونه بارزی از شخص پارانویا بوده‌است. با اینکه استالین دائماً دچار توهم توطئه علیه خودش بود، این مورد می‌تواند سؤال خوبی را به وجود بیاورد. استالین، در واقع دشمنان زیاد داشت اما در عین حال دچار توهم توطئه هم بود و فکر می‌کرد اطرافیانش دائماً مشغول دسیسه چینی علیه او هستند.